Andrzej zauważa, że przez lata tłumiła w sobie cierpienie po aborcji i teraz ich rozmowa nie dotyczy dziecka, ale aborcji. Natalia przyznaje, że nie wie, co ma robić. Wychodzi na jaw wypierany lęk przed ciążą i macierzyństwem. Natalia opisuje, jak postrzega rolę matki – to ktoś, kto nie widzi świata poza swoim dzieckiem i terroryzuje otoczenie jego potrzebami, co uczy dziecko egocentryzmu i manipulowania innymi. Okazuje się, że Natalia tak widzi swoją siostrę. Opowiada historię, jak jej ciężarna matka dostała w sklepie ataku histerii i zaczęła krwawić – Natalia była przekonana, że matka umiera. Dziewczynkę odsunięto na boczny tor – teraz niemowlak był najważniejszy – a potem odesłano do dziadków. Natalii nie wolno było dotknąć siostrzyczki, która całe dnie płakała.