Po wizycie w przychodni Natalia powiedziała o poronieniu matce, która od kilku dni się nią opiekuje. W czasie szczerej rozmowy matka wyznała, że od lat czekała na taką bliskość. Natalia wyrzuciła jej, że w takim razie sama mogła zrobić pierwszy krok. Matka zaprzeczyła, twierdząc, że córka ją odpychała. Natalia uświadamia sobie, że stworzyła z ojcem obóz przeciwko matce i czuje, że padła ofiarą manipulacji ojca. Andrzej pokazuje jej, że matka żyła w poczuciu zagrożenia i to, co córka brała za atak, mogło być formą obrony. Do Natalii dociera, że bała się miłości i macierzyństwa, tak jak jej matka. Andrzej sugeruje, że ich rozmowy mogą być początkiem nowej relacji i namawia ją na wykorzystanie tej szansy dopóki rodzice jeszcze żyją.