W gabinecie Barbary Andrzej streszcza opowieść Marysi. Jej matka zadzwoniła po ojca Andrzeja, który całą noc czuwał przy swojej byłej żonie. Terapeutę dziwi fakt, że wyparł z pamięci całe zdarzenie. Oskarża ojca o egocentryzm i brak zainteresowania rodziną. Wyznaje, że boi się, iż upodobni się do niego, a jego dzieci nie będą się chciały z nim kontaktować. Andrzej przyznaje, że zawsze bał się ojca i ukrywał przed nim prawdziwe uczucia. Barbara sugeruje, że matka utrudniała Andrzejowi usamodzielnienie się i nawiązanie bliższego kontaktu z ojcem. Andrzej zarzuca Barbarze brak empatii i trzymanie strony jego ojca. Twierdzi, że jest już za późno na stworzenie z nim prawdziwej więzi i że w przeszłości to matka była ofiarą.