34-letnia Iga, pedagog szkolna, wspiera męża zmarłej przyjaciółki, Filipa. Mężczyzna został sam z 11-letnią córką Wiktorią i średnio radzi sobie po stracie żony. Któregoś dnia Iga i Filip lądują w łóżku. Kobieta ma wyrzuty sumienia, chce, żeby zapomnieli o tym incydencie, Filip jednak wyznaje, że się w niej zakochał i potrzebuje jej... Wiktoria też. Bardzo przeżyła śmierć mamy, w dodatku weszła w wiek dojrzewania, Filip średnio się z nią dogaduje. Mimo wątpliwości Iga decyduje się na związek. Filip przekonuje ją, by się do niego wprowadziła. Niedługo potem Igę zaczepia Dominika. Iga rozpoznaje w niej pielęgniarkę ze szpitala, w którym umierała jej przyjaciółka. Kobieta mówi, że sypiała z Filipem i każe Idze się od niego odczepić. Iga jest zszokowana tym, że Filip zdradzał żonę, kiedy najbardziej go potrzebowała… On tłumaczy, że owszem, miał chwilę słabości, bo było mu ciężko, ale nic do Dominiki nie czuje. Na dowód tego oświadcza się Idze. Śmierć żony nauczyła go jednego: żeby cieszyć się chwilą, bo życie jest kruche… Para bierze skromny cywilny ślub. Od razu po ceremonii jadą do sądu, by złożyć dokumenty dotyczące przysposobienia Wiktorii przez Igę. Gdy Wiktoria jest już oficjalnie córką Igi, Filip nagle znika...