Rok 1978. W laboratorium Instytutu Fuzji Termonuklearnej w Warszawie zespół generała Grzegorza Giedrowicza i profesor Teresy Titko przeprowadza udany eksperyment fuzji termojądrowej. Generał Giedrowicz natychmiast dzwoni do pierwszego sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka, który liczy na to, że fuzja otworzy mu drogę do stworzenia bomby neutronowej. Gierek i premier Jaroszewicz zapraszają autorów eksperymentu na naradę. Profesor Titko jest w szoku, gdy dowiaduje się o militarnych planach związanych z fuzją.
Rok 2010. Kornelia Titko, młodsza córka Teresy, otrzymuje list od tajemniczego mężczyzny zaadresowany do jej nieżyjącej matki. Jego treść budzi uśpioną przeszłość i stawia nowe pytania dotyczące wydarzeń, które zniszczyły jej dzieciństwo: przedwczesnej śmierci matki i siostry Jagody, pieśniarki o antykomunistycznych poglądach. Autor listu podejmuje próbę samobójczą. Kiedy odzyskuje przytomność, jest przekonany, że obudził się w 1978 r. i przedstawia się jako Stanisław Wanio, leśniczy ze Świętoszyna, miasteczka, w którym zginęła Jagoda.
We wspomnieniach leśniczego ożywa przeszłość: oficerowie kontrwywiadu kapitan Ewa Wolańska i porucznik Tadeusz Mróz jadą do Świętoszyna, żeby przygotować teren pod pierwszą próbę nuklearną. Wraz z nim na zamknięty teren przybywają na inspekcję wojewoda Węgrowski i sekretarz partii Waligóra. Na miejsce dociera również grupa młodzieży, a wśród nich syn wojewody i Jagoda.