W chwili kiedy umiera ktoś bliski nasz świat zatrzymuje się z rozpaczy. Elżbieta i Paweł w tej dramatycznej chwili musieli zmierzyć się z jeszcze jednym wyzwaniem: zapytano ich o zgodę na przeszczepienie narządów ich bliskich obcym osobom. Nie zawahali się. Czy dziś żałują tej decyzji? Kilka lat później Paweł znalazł się po "drugiej stronie". Sam potrzebował przeszczepu, by przeżyć. Czy myślał wówczas o tym, co czuje rodzina dawcy? Co czuł Janusz, kiedy odebrał telefon z informacją, że jest dla niego wątroba? Nasi bohaterowie opowiedzą o tym, jak żyć ze świadomością, że cząstka kogoś nam bliskiego żyje w innym człowieku, a także co czuje człowiek, który wie, że tylko narządy kogoś kto umiera mogą uratować mu życie...