Od opisu pustki swojego mieszkania, Natalia przechodzi do wyników badań hormonalnych: wszystko wskazuje na to, że może mieć trudności z zajściem w ciążę ze względu na wiek. Wzburzona, zaczyna wyrzucać Andrzejowi, że przed laty przekonał ją do aborcji, co – patrząc z perspektywy czasu – było błędną decyzją. Prawniczka przytacza ich dawne rozmowy i zwątpienie Andrzeja w to, że może być dobrą matką. Andrzej zaprzecza – nie czuje się współodpowiedzialny. Uświadamia Natalii, że decyzję podjęła samodzielnie, a wpłynęły na nią ówczesne możliwości rozwoju jej kariery. Natalia wyznaje, że nie powiedziała o ciąży ani ojcu dziecka, ani własnej matce.